Van luisterend oor tot ondersteuning bij scheiding

Het is dinsdagmiddag en aan elk bureau zitten deelnemers. Ook in de ontvangstruimte is het druk. Mensen begroeten elkaar, vragen hoe het gaat en schenken zelf een kopje thee in. Tussen alle afspraken door vertellen onze maatschappelijk begeleiders over hun werk.

"Soms houden de deelnemers een brief voor het raam en roepen: 'Ik heb een heel korte vraag, het duurt maar één minuut'", lacht Hamida. "Dat duurt nooit één minuut", grapt Inzhu. "Er is altijd wel een extra vraag of verhaal dat nog verteld moet worden", vult Hamida lachend aan.

Ze legt uit dat ze altijd extra tijd reserveert voor een afspraak. "Het maken van een doktersafspraak is zo gebeurd, maar daar blijft het vaak niet bij. Ik wil voldoende tijd nemen voor onze deelnemers. Alleen zo leren we hen echt goed kennen, weten we wat er in hun leven speelt en kunnen we hen uiteindelijk beter begeleiden", zegt ze duidelijk.

Geduld

Ook deze dinsdagmiddag komen er deelnemers langs zonder afspraak. "De meest creatieve excuses worden gebruikt", vertelt Hamida lachend. "'Ik was de hond aan het uitlaten in de buurt, dus ik dacht, ik loop even langs.' Of: 'Ik fietste langs op weg van de school van mijn kinderen, dus ik kom je meteen wat vragen.'"

Het is duidelijk dat de deuren van onze maatschappelijke begeleiders altijd open staan en dat deelnemers zich welkom voelen binnen te lopen of aan te kloppen als ze hulp nodig hebben. Dit vraagt ook veel geduld van het team. "Dat is één van onze belangrijkste eigenschappen", zegt Maryem overtuigend van achter haar bureau.

Hamida geeft een voorbeeld en begint te vertellen over het verschil tussen twee families. "Ik begeleid een gezin dat nog maar vier maanden in Nederland is, en zelf veel regelt. Laatst ontdekte ik dat ze hun bankpas zelf al hadden geactiveerd", vertelt ze trots. "Zij willen en kunnen. Maar dat zien we niet altijd. Sommige deelnemers willen wel, maar kunnen niet. En anderen kunnen het wel, maar willen niet."

Diverse collega's knikken instemmend. "Bij een ander gezin dat ik begeleid, dreigde alles mis te gaan. Het werd zelfs zo ernstig dat ze uit hun huis werden uitgezet", vervolgt Hamida. Ze legt uit hoe ze door voortdurend te communiceren met het gezin en verschillende instanties wist te voorkomen dat ze op straat kwamen te staan.

"Dat vergde veel inspanning en veel geduld." Ze stelde een financieel plan op waardoor het gezin kon beginnen met afbetalen. "Nu kunnen ze eenvoudig, met slechts een paar drukken op de knop, op tijd hun rekeningen betalen. En dat gaat al een tijdje goed", sluit ze tevreden af.

Culturele verschillen

Tijdens het wekelijkse overleg delen de maatschappelijk begeleiders de uitdagingen waar ze tegenaan lopen. "Door onze ervaringen met elkaar te delen, komen we samen tot betere oplossingen", aldus Inzhu.

Het team bestaat uit mensen met diverse culturele achtergronden. "Daardoor spreken we letterlijk dezelfde taal als veel van onze deelnemers", legt Inzhu uit. "Sommige collega's zijn zelf ook gevlucht naar Nederland en begrijpen daardoor beter wat onze deelnemers doormaken."

De diversiteit binnen het team helpt om cultuurverschillen te overbruggen. "In veel culturen is het bijvoorbeeld niet gebruikelijk om naar een psycholoog of psychiater gaan. Mensen schamen zich vaak als we hen aanraden om met iemand te gaan praten", aldus Maryem. "Het is aan ons om hen te overtuigen dat dit belangrijk kan zijn."

Volgens het team lukt dat alleen door vertrouwen op te bouwen. "Dat is heel essentieel", benadrukt Hamida. Vaak ontstaat er een sterke vertrouwensband met de deelnemers. "Regelmatig voel ik mij als een moeder voor onze deelnemers", aldus Hamida. Het tastbare bewijs daarvan staat op haar bureau: een mok met daarop haar eigen foto en lieve woorden, als bedankje gekregen van een van haar deelnemers.

Scheiding

Mona vertelt over een uitdagende casus waarin een deelnemer wilde scheiden van haar man. "Dat was mijn moeilijkste casus tot nu toe," zegt ze. Na het inschakelen van een advocaat begon de man tegen te werken en weigerde te verhuizen. Mona sprak met hem en legde uit wat de gevolgen zouden zijn als hij zijn houding niet veranderde. Na dat gesprek verbeterde de situatie.

De man had jarenlang de financiën geregeld, dus Mona hielp de vrouw zelfstandiger te worden. "Voor haar was alles nieuw, dus ik legde alles uit, van uitkeringen en toeslagen tot de vaste lasten." Samen met de advocaat stelde ze een plan op.

"En dat werkt tot nu toe goed", vertelt ze trots. "Het begeleiden van dit stel in dit proces was een van de grootste uitdagingen in mijn werk, maar ook iets waar ik ontzettend trots op ben. Ze hebben namelijk geen schulden, de kinderen zijn gelukkig en beide ouders nemen hun verantwoordelijkheid en helpen elkaar als dat nodig is. Dat maakt mij heel blij."